બાળવાર્તા
એક સુંદર જંગલ હતું. તેમાં ઘણાં પ્રાણીઓ રહેતા હતાં. એક દિવસ, એક બહુ ઝડપી સસલો હતો, જેને પોતાની ઝડપ પર ખૂબ ગર્વ હતો. તે હંમેશાં બીજા પ્રાણીઓની મજાક ઉડાવતો, ખાસ કરીને ધીમા ચાલતા કાચબાની.
''હાહાહા! કાચબાભાઈ, તમે તો એક ડગલું ભરતા પણ કેટલી વાર લગાવો છો!'' સસલો હસીને કહેતો.
કાચબો શાંત સ્વભાવનો હતો. તે સસલાની વાતો સાંભળીને પણ કશું નહોતો બોલતો. એક દિવસ, કાચબાને વિચાર આવ્યો કે સસલાનો અહંકાર ઓછો કરવો જોઈએ. તેણે સસલાને દોડવાની સ્પર્ધા માટે પડકાર ફેંક્યો.
સસલો તો હસવા લાગ્યો. ''શું? તું મારી સાથે દોડ લગાવીશ? આ તો મજાક છે!''
પણ કાચબાએ કહૃાું, ''જોઈએ કોણ જીતે છે.''
જંગલના બધા પ્રાણીઓ આ સ્પર્ધા જોવા માટે ભેગા થયાં. શિયાળભાઈએ સીટી વગાડી અને દોડ શરૃ થઈ.
સસલો તો પવનવેગે દોડ્યો. તે થોડી જ વારમાં ઘણે દૂર નીકળી ગયો. તેણે પાછળ ફરીને જોયું, કાચબો તો ક્યાંય દેખાતો નહોતો.
''આ કાચબો તો હજી શરૃઆતમાં જ હશે,'' સસલાએ વિચાર્યું. ''હું થોડો આરામ કરી લઉં.''
તે રસ્તામાં એક ઝાડ નીચે બેસી ગયો અને તેને ઊંઘ આવી ગઈ.
બીજી બાજુ, કાચબો ધીમે ધીમે પણ સતત ચાલતો રહૃાો. તે ક્યાંય રોકાયો નહીં. સસલો સૂતો હતો તેની બાજુમાંથી તે પસાર થયો અને આગળ વધતો રહૃાો.
થોડા સમય પછી, સસલો જાગ્યો. તેણે આંખો ચોળીને જોયું તો નવાઈ લાગી. કાચબો તો લગભગ જીતની રેખા (ફિનિશ લાઇન) સુધી પહોંચી ગયો હતો!
સસલો ઝડપથી દોડ્યો, પણ ત્યાં સુધીમાં ઘણું મોડું થઈ ગયું હતું. કાચબો જીતની રેખા પાર કરી ગયો હતો.
જંગલના બધા પ્રાણીઓએ કાચબાને તાળીઓ પાડીને વધાવ્યો. સસલો શરમાઈ ગયો. તેને પોતાની ભૂલ સમજાઈ.
બોધઃ ધીમી અને સ્થિર ગતિથી પણ રેસ જીતી શકાય છે. ક્યારેય કોઈને ઓછો ન આંકવો જોઈએ અને ક્યારેય પોતાના પર અહંકાર ન કરવો જોઈએ.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
એક દૂરના પ્રદેશમાં, જ્યાં આકાશ હંમેશાં ભૂરા રંગનું રહેતું અને તારાઓ રાત્રે ઝગમગતા હતા, ત્યાં એક નાનકડું પણ ખૂબ સુંદર ખુશાલ ગામ હતું. આ ગામની ઉપર એક રહસ્યમય મેઘધનુષ્યનો બગીચો હતો. કહેવાય છે કે ત્યાં એક પરી રહેતી હતી જેનું નામ રોઝી હતું. રોઝી પરી મેઘધનુષ્યના તમામ રંગો જેટલી સુંદર હતી. તેની પાંખો ચમકદાર અને વાળ સોનેરી હતા, જે સૂર્યપ્રકાશમાં ચળકતા હતા.
રોઝીનું કામ હતું મેઘધનુષ્યના રંગોને જાળવી રાખવાનું અને ધરતી પર પ્રેમ, ખુશી અને શાંતિ ફેલાવવાનું. તે રોજ સવારે મેઘ ધનુષ્યના પુલ પરથી પસાર થતી અને ગામની આજુબાજુ ઊડતી, જ્યાં બાળકો રમતા હતા અને ફૂલો ખીલતા હતા.
એક દિવસ, ખુશાલ ગામ પર એક દુષ્ટ ડ્રેગનની નજર પડી. આ ડ્રેગનનું નામ બ્લેકહાર્ટ હતું. બ્લેકહાર્ટને ખુશી જરાય પસંદ નહોતી. તેણે ગામ પર કાળી ધૂળનો વરસાદ વરસાવ્યો, જેના કારણે ફૂલો કરમાઈ ગયા, બાળકોના ચહેરા પરથી સ્મિત ગાયબ થઈ ગયું અને ગામમાં અંધકાર છવાઈ ગયો. મેઘધનુષ્યના રંગો પણ ઝાંખા પડવા લાગ્યા.
ગામના લોકો ખૂબ દુઃખી થયા. તેમણે મદદ માટે રોઝી પરીને પ્રાર્થના કરી. રોઝીએ ગામની આ દુર્દશા જોઈને ખૂબ દુઃખ અનુભવ્યું. તેણે નક્કી કર્યું કે તે બ્લેકહાર્ટનો સામનો કરશે અને ગામમાં ખુશી પાછી લાવશે.
રોઝીએ પોતાની જાદુઈ લાકડી લીધી અને મેઘધનુષ્યના બગીચામાંથી સૌથી તેજસ્વી રંગો ભેગા કર્યા. તેણે એક મોટો, ચમકદાર ઊર્જાનો ગોળો બનાવ્યો, જેમાં પ્રેમ, હિંમત અને આશાના રંગો ભરેલા હતા.
બ્લેકહાર્ટ જ્યારે ફરી ગામ પર હુમલો કરવા આવ્યો, ત્યારે રોઝી તેની સામે ઊભી રહી. બ્લેકહાર્ટે તેની તરફ આગનો ગોળો ફેંક્યો, પણ રોઝી ડરી નહીં. તેણે પોતાના ઊર્જાના ગોળાને બ્લેકહાર્ટ તરફ ફેંક્યો.
રોઝીનો ઊર્જાનો ગોળો બ્લેકહાર્ટના કાળા જાદુ સાથે ટકરાયો અને એક ભવ્ય વિસ્ફોટ થયો. રોઝીના ઊર્જાના ગોળામાં રહેલા પ્રેમ અને ખુશીના રંગો એટલા શક્તિશાળી હતા કે બ્લેકહાર્ટનો કાળો જાદુ ટકી શક્યો નહીં. બ્લેકહાર્ટની શક્તિ નષ્ટ થઈ ગઈ અને તે એક નાના, નબળા જીવમાં ફેરવાઈ ગયો, જે પછી ક્યારેય કોઈને હેરાન કરી શક્યો નહીં. ધીમે ધીમે ગામમાં પાછો સૂર્યપ્રકાશ ફર્યો. ફૂલો ફરી ખીલી ઉઠ્યા, બાળકો હસવા લાગ્યા અને મેઘધનુષ્યના રંગો ફરીથી આકાશમાં ઝગમગવા લાગ્યા. રોઝીએ પોતાની જાદુઈ લાકડી હલાવી અને ગામ પર ખુશીના ફૂલોનો વરસાદ વરસાવ્યો, જેનાથી દરેકના હૃદયમાં શાંતિ અને આનંદ છવાઈ ગયો.
તે દિવસથી, ખુશાલ ગામના લોકો રોઝી પરીનો આભાર માનતા રહૃાા. રોઝી હંમેશાં તેમની સાથે રહી, મેઘધનુષ્યના રંગોની જેમ તેમના જીવનમાં ખુશીઓ ભરી.
બોધઃ આ વાર્તા આપણને શીખવે છે કે પ્રેમ, હિંમત અને આશાની શક્તિ કોઈ પણ મુશ્કેલીને હરાવી શકે છે. ભલે પરિસ્થિતિ ગમે તેટલી અંધકારમય હોય, આશાનો એક કિરણ હંમેશાં માર્ગદર્શન આપી શકે છે
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
એક હતો કાગડો. તેને એક જગ્યાએથી ચીઝનો ટુકડો મળ્યો. તે ખુશ થઈને ઊડતો ઊડતો એક ઝાડની ડાળી પર જઈને બેઠો, જેથી તે આરામથી પોતાનો ચીઝનો ટુકડો ખાઈ શકે.
એ જ ઝાડ નીચેથી એક ચાલાક શિયાળ પસાર થઈ રહૃાું હતું. તેણે કાગડાના મોંમાં ચીઝનો ટુકડો જોયો. શિયાળના મોંમાં પાણી આવી ગયું. તેને તે ચીઝનો ટુકડો જોઈતો હતો, પણ તે કાગડા સુધી પહોંચી શકે તેમ નહોતો.
શિયાળે એક યુક્તિ વિચારી. તે કાગડાની સામે ઊભું રહૃાું અને નમ્રતાથી બોલ્યું, ''અરે ઓ સુંદર કાગડાભાઈ! તમારા પીંછા કેટલા ચમકદાર છે અને તમારી આંખો કેટલી તેજસ્વી છે! મેં સાંભળ્યું છે કે તમારો અવાજ પણ ખૂબ મધુર છે. શું તમે મને એક ગીત સંભળાવશો?''
કાગડો પોતાની પ્રશંસા સાંભળીને ખુશ થઈ ગયો. તેને લાગ્યું કે તે ખરેખર એક મહાન ગાયક છે. શિયાળની વાત સાંભળીને તે ખૂબ જ ખુશ થઈ ગયો અને પોતાની સુંદરતાના વખાણ સાંભળીને ફૂલાઈ ગયો.
શિયાળને પોતાનું ગીત સંભળાવવા માટે, જેવું કાગડાએ ગીત ગાવા માટે મોં ખોલ્યું, કે તરત જ તેના મોંમાંથી ચીઝનો ટુકડો નીચે પડી ગયો. શિયાળ તો આ જ ક્ષણની રાહ જોઈ રહૃાું હતું. તે તરત જ ચીઝનો ટુકડો ઉઠાવીને ત્યાંથી ભાગી ગયું.
કાગડો ચીઝનો ટુકડો ગુમાવીને પસ્તાવા લાગ્યો. તેણે પોતાની મૂર્ખાઈ પર દુઃખ થયું.
બોધપાઠઃ ખોટી પ્રશંસા કે ખુશામતથી હંમેશાં સાવચેત રહેવું જોઈએ.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
એક સુંદર ગામ હતું. ગામના પાદરે એક મોટો વડલો હતો. એ વડલા પર મીઠી નામની એક ચકલી રહેતી હતી. મીઠી ખૂબ જ મિલનસાર અને ચંચળ હતી. તેને આખો દિવસ ઉડાઉડ કરવી અને ગીતો ગાવા ખૂબ ગમતા.
વડલાની નીચે એક મોટું દર હતું, જેમાં કીટુ નામનો એક કીડો રહેતો હતો. કીટુ સ્વભાવે ખૂબ જ શાંત અને મહેનતુ હતો. તે આખો દિવસ જમીનની અંદર કામ કરતો અને ક્યારેક જ બહાર નીકળતો.
મીઠી અને કીટુ બંને એકબીજાને ઓળખતા હતા, પણ તેમની ગાઢ દોસ્તી નહોતી. મીઠીને લાગતું કે કીટુ તો માત્ર જમીનની અંદર જ રહે છે, જ્યારે કીટુને લાગતું કે મીઠી તો બસ ઉડ્યા જ કરે છે અને તેને કોઈ કામ નથી.
એક દિવસ ખૂબ જોરદાર વરસાદ આવ્યો. એટલો બધો વરસાદ કે આખું ગામ પાણી પાણી થઈ ગયું. મીઠીનું માળો પણ ભીંજાઈ ગયો અને તેને ઠંડી લાગવા માંડી. તે બિચારી ગભરાઈને ક્યાં જાય એ વિચારવા લાગી.
એવામાં કીટુ તેના દરની બહાર આવ્યો. તેણે જોયું કે મીઠી ખૂબ જ દુઃખી છે. કીટુએ મીઠીને કહૃાું, ''મીઠીબેન, તમે કેમ આટલા દુઃખી છો? ચાલો, મારા દરમાં થોડી વાર આશ્રય લઈ લો. ત્યાં તમે સુરક્ષિત રહેશો.''
મીઠીને નવાઈ લાગી. તેણે કીટુનો આભાર માન્યો અને તેના દરમાં ગઈ. કીટુનો દર ખૂબ જ આરામદાયક અને ગરમ હતો. મીઠી ત્યાં સુરક્ષિત અનુભવવા લાગી.
બીજા દિવસે સવારે વરસાદ બંધ થયો. સુરજદાદા ચમકવા લાગ્યા. મીઠી ખુશ થઈને બહાર આવી. તેણે કીટુનો ખૂબ ખૂબ આભાર માન્યો.
''કીટુ, તમે આજે મારી મદદ કરી. મને લાગતું હતું કે તમે તો બસ જમીનની અંદર જ રહો છો અને તમને કોઈની પડી નથી. પણ તમે તો ખૂબ સારા છો,'' મીઠીએ કહૃાું.
કીટુ હસ્યો અને બોલ્યો, ''મીઠીબેન, મને પણ લાગતું હતું કે તમે તો બસ ઉડ્યા જ કરો છો અને તમને કોઈ કામ નથી. પણ તમે તો ખૂબ પ્રેમાળ છો.''
તે દિવસથી મીઠી અને કીટુ પાક્કા મિત્રો બની ગયા. મીઠી ક્યારેક કીટુને નવા નવા ફૂલો અને પાંદડા લાવી આપતી, તો કીટુ ક્યારેક મીઠીને જમીનની અંદરની વાતો કહેતો.
તેઓ બંને સમજ્યા કે દેખાવમાં ભલે અલગ હોય, પણ સારા દિલવાળા મિત્રો કોઈ પણ પરિસ્થિતિમાં મદદ કરી શકે છે.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
એક હતો ભૂખ્યો કૂતરો. તે ખૂબ જ લાલચુ હતો. હંમેશાં તેને બીજાના ભાગનું ખાવાની ઈચ્છા રહેતી.
એક દિવસ તે આમતેમ ભટકતો હતો. શહેરના બજારમાં પહોંચ્યો. ત્યાં એક માંસવાળો બેઠો હતો. કૂતરાએ જોયું કે માંસવાળાની દુકાન પર માંસના મોટા-મોટા ટુકડા લટકાવેલા છે. તેના મોં માં પાણી આવી ગયું. તેણે ધીમેથી માંસના એક મોટા ટુકડાને ચોરી લીધો અને ત્યાંથી ભાગવા લાગ્યો.
તે માંસનો ટુકડો લઈને એક શાંત જગ્યા શોધતો હતો જેથી તે આરામથી ખાઈ શકે. ભાગતા-ભાગતા તે એક નદી પાસે પહોંચ્યો. નદી પર એક નાનકડો પૂલ હતો. કૂતરો એ પૂલ પરથી પસાર થઈ રહૃાો હતો.
જેમ તે પૂલની વચ્ચે પહોંચ્યો, તેણે નદીના પાણીમાં જોયું. પાણીમાં તેને પોતાનું જ પ્રતિબિંબ દેખાયું. પણ કૂતરાને લાગ્યું કે આ બીજો કૂતરો છે અને તેના મોં માં પણ માંસનો ટુકડો છે.
તે લાલચુ કૂતરો વિચારવા લાગ્યો, ''વાહ! કેટલો મોટો માંસનો ટુકડો છે! જો હું આ બીજા કૂતરા પાસેથી તેનો માંસનો ટુકડો પણ છીનવી લઉં તો મને બે ટુકડા મળશે.''
આવું વિચારીને, કૂતરાએ પાણીમાં દેખાતા કૂતરા પાસેથી માંસનો ટુકડો છીનવી લેવા માટે મોટું મોં ખોલ્યું અને ભસવા લાગ્યો. ''ઘ્રાંઉ! ઘ્રાંઉ!''
પણ જેવું તેણે મોં ખોલ્યું, તેના પોતાના મોંમાં જે માંસનો ટુકડો હતો, તે ધડામ દઈને પાણીમાં પડી ગયો.
પાણીમાં પડતા જ માંસનો ટુકડો ડૂબી ગયો. હવે કૂતરા પાસે કંઈ ન રહૃાું. ન તો પહેલો ટુકડો રહૃાો, ન તો જે ટુકડો તેણે પાણીમાં જોયો હતો તે મળ્યો. તેને ખૂબ પસ્તાવો થયો.
કૂતરો નિરાશ થઈને ખાલી હાથે ત્યાંથી ચાલ્યો ગયો. તેને પોતાની લાલચ પર ખૂબ દુઃખ થયું.
બોધઃ- આ વાર્તા આપણને શીખવે છે કે લાલચ બુરી બલા છે. વધુ પડતી લાલચ ક્યારેય ન કરવી જોઈએ, નહીંતર જે આપણી પાસે હોય તે પણ ગુમાવી દઈએ છીએ..
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
એક ગાઢ જંગલ હતું. તેમાં જાતજાતના પ્રાણીઓ રહેતા હતા. મોટા હાથી, શક્તિશાળી સિંહ, ઝડપી હરણ, ચાલાક શિયાળ અને નાના-નાના પંખીઓ પણ. આ જંગલમાં એક નાનકડી, રંગબેરંગી ચકલી રહેતી હતી. તેનું નામ ટીની. ટીની બહુ જ ખુશમિજાજી હતી અને તેને ગીતો ગાવાનો ખૂબ શોખ હતો. તે સવારથી સાંજ સુધી મીઠા ટહુકા કરતી, અને તેના અવાજથી આખું જંગલ ગુંજી ઉઠતું.
જંગલનો રાજા હતો સિંહ. તેનું નામ ગર્જન. ગર્જન ખૂબ શક્તિશાળી અને થોડો ગર્વિષ્ઠ પણ હતો. તેને લાગતું કે તે સૌથી મહાન છે અને કોઈ તેને હરાવી શકે તેમ નથી. ગર્જનને શાંતિ ગમતી, પણ ટીનીના સતત ટહુકા તેને ક્યારેક ખલેલ પહોંચાડતા.
એક દિવસ ગર્જન ઝાડ નીચે આરામ કરતો હતો. ટીની તેની ડાળી પર બેસીને જોરશોરથી ગીત ગાતી હતી. ગર્જનને ગુસ્સો આવ્યો. તેણે ગુસ્સામાં ત્રાડ પાડી, 'એય નાની ચકલી! ચૂપ થા! તારા અવાજથી મને માથાનો દુખાવો થાય છે!'
ટીની થોડી ડરી ગઈ, પણ તેને પોતાના ગીત ગાવાનું છોડવું નહોતું. તેણે ધીમા અવાજે કહૃાું, 'પણ મહારાજ, હું તો બસ ગીત ગાઉં છું. મારો અવાજ કોઈને નુકસાન નથી પહોંચાડતો.'
ગર્જન વધુ ગુસ્સે થયો અને બોલ્યો, 'તું મને શીખવીશ? તારા જેવી નાનકડી ચકલી મને હેરાન કરશે? જો તું ચૂપ નહીં થાય તો હું તને...'
ગર્જન આગળ કંઈ બોલે તે પહેલાં જંગલમાં એક મોટી આફત આવી. એક શિકારી જંગલમાં ઘૂસી આવ્યો હતો. તેણે સિંહને પકડવા માટે એક મોટો અને મજબૂત જાળ બિછાવી હતી. ગર્જન આ વાતથી અજાણ હતો. તે શિકારની શોધમાં નીકળ્યો અને અચાનક જ તે જાળમાં ફસાઈ ગયો.
ગર્જન ખૂબ શક્તિશાળી હતો, પણ જાળ એટલી મજબૂત હતી કે તેમાંથી બહાર નીકળી શકતો નહોતો. તેણે જોરજોરથી ગર્જના કરી, પણ કોઈ તેની મદદ કરી શકે તેમ નહોતું. બધા પ્રાણીઓ ડરી ગયા હતા અને સંતાઈ ગયા હતા.
ટીની આકાશમાં ઉડતી હતી. તેણે જોયું કે સિંહ મુશ્કેલીમાં છે. તેને યાદ આવ્યું કે સિંહે તેને ગુસ્સામાં ત્રાડ પાડી હતી, પણ છતાં પણ તેને સિંહ માટે દયા આવી. ટીની તરત જ સિંહ પાસે પહોંચી.
*મહારાજ! તમે ઠીક છો?* ટીનીએ ચિંતિત અવાજે પૂછયું.
ગર્જન નિરાશ થઈને બોલ્યો, 'હું આ જાળમાંથી બહાર નથી નીકળી શકતો, ટીની! લાગે છે કે મારો અંત આવી ગયો.'
ટીનીએ તરત જ મનમાં વિચાર્યું. તે નાની હતી, પણ તેનામાં બિંજ્ઞા હતી. તેણે સિંહને કહૃાું, 'મહારાજ, ચિંતા ન કરો! હું તમને મદદ કરીશ.'
ટીનીએ તરત જ પોતાની બધી મિત્ર ચકલીઓને બોલાવી. બધી ચકલીઓ આવી ગઈ. ટીનીએ તેમને કહૃાું કે સિંહ મુશ્કેલીમાં છે અને આપણે તેને મદદ કરવી પડશે. બધી ચકલીઓએ એકબીજા સાથે વાત કરી અને એક યોજના બનાવી.
બધી ચકલીઓ જાળના દોરા પર બેઠી અને પોતાની નાની પણ તીક્ષ્ણ ચાંચ વડે દોરા કાપવા લાગી. એક પછી એક દોરા કપાઈ રહૃાા હતા. ગર્જન આ જોઈને આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયો. તેને વિશ્વાસ નહોતો આવતો કે આ નાનકડી ચકલીઓ તેને બચાવી રહી છે.
ધીમે ધીમે, બધી ચકલીઓએ મળીને આખી જાળ કાપી નાખી. ગર્જન આઝાદ થઈ ગયો! તે ખુશ થઈ ગયો અને તરત જ ટીનીનો આભાર માનવા લાગ્યો.
'ટીની! તેં મને બચાવ્યો! હું તારો હંમેશાં આભારી રહીશ. મને માફ કરજે કે મેં તને ક્યારેય સમજી નહીં. તારો અવાજ બહુ મધુર છે અને તું ખૂબ હિંમતવાન છે.'
ટીની ખુશ થઈ ગઈ. તે અને ગર્જન ત્યારથી ખૂબ સારા મિત્રો બની ગયા. ગર્જન ક્યારેય ટીનીના ગીતોથી કંટાળતો નહોતો, બલ્કે તે તેના ગીતો સાંભળીને આનંદ લેતો.
બોધઃ આ વાર્તા આપણને શીખવે છે કે કોઈ પણ નાનું હોય કે મોટું, દરેક વ્યક્તિમાં કોઈને કોઈ ખાસ ગુણ હોય છે. ક્યારેય કોઈને તેના કદ કે દેખાવ પરથી આંકવા ન જોઈએ. નાના પ્રાણીઓ પણ મોટા પ્રાણીઓને મદદ કરી શકે છે અને સાચી દોસ્તી કદ કે શક્તિ નથી જોતી.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
એક સવારે, સૂરજદાદા હસતા હસતા ઊગ્યા. એમની સોનેરી કિરણો આખી દુનિયા પર ફેલાઈ ગઈ. એક નાના બગીચામાં, ઘણાં બધા ફૂલો ખીલ્યા હતા. ગુલાબ, મોગરો, કમળ... પણ એક ફૂલ હતું જે થોડું ઉદાસ હતું. એ હતું નાનું સૂરજમુખી.
*હું કેમ આટલો નાનો છું?* સૂરજમુખીએ ધીમેથી બબડ્યું. *મારા પાંદડા હજુ નાના છે, અને મારૃં માથું પણ ઝૂકેલું રહે છે.*
બાજુમાં એક મોટી ગુલાબની ડાળી હતી. એણે કહૃાું, *અરે નાનકડા સૂરજમુખી, તું હજુ નાનો છે, પણ તું ખૂબ જ સુંદર બનીશ! બસ, સૂરજદાદા તરફ જોતો રહે.*
સૂરજમુખીએ આંખો ઊંચી કરીને સૂરજદાદા તરફ જોયું. સૂરજદાદા હસતા હતા. સૂરજમુખીએ પણ હસવાનો પ્રયત્ન કર્યો.
રોજ સવારે, સૂરજમુખી સૂરજદાદાને જોતું. જેમ જેમ દિવસો પસાર થતા ગયા, તેમ તેમ સૂરજમુખી મોટું થતું ગયું. એના પાંદડા લીલાછમ અને મજબૂત બન્યા. એનું પીળું માથું ધીમે ધીમે ઊંચું થવા લાગ્યું.
એક દિવસ, જ્યારે સૂરજદાદા બરાબર માથે આવ્યા, ત્યારે સૂરજમુખીનું માથું બિલકુલ ઊંચું હતું! એનું મોટું, પીળું ફૂલ સૂરજદાદાની જેમ જ ચમકતું હતું. આખી દુનિયાને જોઈને એ હસતું હતું.
બીજા ફૂલોએ એને જોઈને તાળીઓ પાડી. *વાહ! સૂરજમુખી કેટલું સુંદર લાગી રહૃાું છે!* ગુલાબ બોલ્યું.
સૂરજમુખી ખુશ થઈ ગયું. એણે શીખી લીધું હતું કે જો આપણે ધીરજ રાખીએ અને સારા બનવાનો પ્રયત્ન કરીએ, તો આપણે પણ સૂરજદાદાની જેમ ચમકી શકીએ છીએ!
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
એક હતો નાનકડો સસલો, નામ એનું ટીપુ. ટીપુ જંગલમાં એની મમ્મી, પપ્પા અને ભાઈ-બહેનો સાથે રહેતો હતો. ટીપુ ખૂબ જ મહેનતુ અને હોશિયાર હતો, પણ એને એક બહુ મોટો ડર હતો એને ઊંચા કૂદકા મારતા નહોતું આવડતું!
જંગલના બીજા બધા સસલાં મોટા મોટા ખાડા કૂદી શકતા, ઝાડની ડાળીઓ પરથી કૂદીને ફળ ઉતારી શકતા, અને સૌથી મોટી વાત, શિકારી આવે ત્યારે ઝડપથી કૂદીને ભાગી શકતા. પણ ટીપુને તો એક નાનકડો પથ્થર પણ કૂદતા ડર લાગતો. એને થતું કે જો એ કૂદશે તો પડી જશે અને એને વાગશે.
આ કારણે ટીપુ હંમેશાં પાછળ રહી જતો. રમવામાં, ખોરાક શોધવામાં, કે ક્યારેક જોખમ આવે ત્યારે પણ એને બહુ મુશ્કેલી પડતી. એના ભાઈ-બહેનો એની મજાક ઉડાવતા, *અરે ટીપુ, તારાથી તો એક કૂદકો પણ નથી મરાતો!* ટીપુને બહુ દુઃખ થતું.
એક દિવસ, જંગલમાં એક ખિસકોલીદાદા આવ્યા. ખિસકોલીદાદા ખૂબ જ જ્ઞાની અને અનુભવી હતા. ટીપુએ એમની પાસે જઈને પોતાની મુશ્કેલી જણાવી.
*ખિસકોલીદાદા, મને ઊંચા કૂદકા મારતા નથી આવડતું. મને બહુ ડર લાગે છે. હું ક્યારેય બીજા સસલાં જેવો નહીં બની શકું?* ટીપુ નિરાશ થઈને બોલ્યો.
ખિસકોલીદાદા હસ્યા. *બેટા ટીપુ, કોઈ જન્મથી જ બધું શીખીને નથી આવતું. દરેક વ્યક્તિ કંઈક નવું શીખે છે અને પ્રગતિ કરે છે. તારો ડર તને રોકી રહૃાો છે. યાદ રાખ, ડરને જીતવાનો એક જ રસ્તો છે તેનો સામનો કરવો.*
ખિસકોલીદાદાએ ટીપુને એક નાનકડી કસરત શીખવી. *રોજ એક નાનકડા પથ્થર પરથી કૂદવાનું શરૂ કર. પછી ધીમે ધીમે પથ્થરની ઊંચાઈ વધારતો જા. જ્યારે પણ તને ડર લાગે, ત્યારે તારી આંખો બંધ કરીને વિચારજે કે તું કૂદી ગયો છે અને સુરક્ષિત છે.*
ટીપુએ ખિસકોલીદાદાની વાત માની. દરરોજ સવારે એ એક નાનકડા પથ્થર પરથી કૂદવાનો અભ્યાસ કરતો. પહેલા એને બહુ ડર લાગતો, પણ ધીમે ધીમે એનો આત્મવિશ્વાસ વધવા લાગ્યો. એક અઠવાડિયા પછી એ થોડા ઊંચા પથ્થર પરથી કૂદી શકતો હતો. એક મહિના પછી એ નાના ખાડા પણ આસાનીથી કૂદી શકતો હતો.
એક દિવસ, જંગલમાં એક મોટો શિયાળ આવી ચડ્યો. બધા સસલાં ભાગવા લાગ્યા. રસ્તામાં એક મોટો, ઊંડો ખાડો હતો. બીજા સસલાં તો કૂદી ગયા, પણ એક નાનકડું સસલું ખાડા પાસે અટકી ગયું. એને કૂદતા ડર લાગતો હતો.
ટીપુએ પાછળ વળીને જોયું. એણે જોયું કે શિયાળ પેલા સસલાની નજીક આવી રહૃાું હતું. ટીપુને ખિસકોલીદાદાની વાત યાદ આવીઃ *ડરને જીતવાનો એક જ રસ્તો છે તેનો સામનો કરવો.*
ટીપુએ પૂરી તાકાત લગાવી, એક લાંબી છલાંગ લગાવી અને ખાડો કૂદી ગયો! એટલું જ નહીં, એણે તરત જ પેલા ડરેલા સસલાનો હાથ પકડ્યો અને એને પણ મદદ કરીને ખાડો કૂદાવ્યો. બંને સસલાં સુરક્ષિત જગ્યાએ પહોંચી ગયા.
આ ઘટના પછી ટીપુ જંગલનો હીરો બની ગયો. બધા સસલાં એની હિંમત અને મહેનતની પ્રસંશા કરવા લાગ્યા. ટીપુએ સાબિત કરી દીધું કે જો આપણે હિંમત અને મહેનત કરીએ, તો કોઈપણ ડર અને કોઈપણ મુશ્કેલીને પાર કરી શકીએ છીએ.
બોધઃ આ વાર્તા આપણને શીખવે છે કે જો આપણે આપણા ડરનો સામનો કરીએ અને સતત પ્રયત્નશીલ રહીએ, તો આપણે કોઈપણ લક્ષ્ય પ્રાપ્ત કરી શકીએ છીએ. ક્યારેય હિંમત ન હારવી અને પોતાના પર વિશ્વાસ રાખવો એ જ સફળતાની ચાવી છે.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
એક સુંદર જંગલમાં, રંગબેરંગી ફૂલો અને ઊંચા વૃક્ષોની વચ્ચે, પરીઓની એક નાની વસાહત આવેલી હતી. આ વસાહતમાં ટિમટિમા નામની એક નાની પરી રહેતી હતી. ટિમટિમાને બીજા બધાથી થોડું અલગ લાગતું હતું, કારણ કે તેની પાંખો બીજી પરીઓની જેમ ચમકતી નહોતી. તે થોડી ઝાંખી અને આછી હતી.
બીજી પરીઓ જ્યારે આકાશમાં ઊંચે ઊડતી અને તારાઓ સાથે રમતી, ત્યારે ટિમટિમા એકલી નીચે ફૂલો સાથે વાતો કરતી અથવા તો પતંગિયાની પાછળ દોડતી. તેને ઊડવાની ખૂબ ઈચ્છા થતી, પણ પોતાની પાંખોને જોઈને તે નિરાશ થઈ જતી.
એક દિવસ, જંગલમાં એક નાનો છોકરો રસ્તો ભૂલી ગયો. તે ડરી ગયો હતો અને રડતો હતો. ટિમટિમાએ તેનો રડવાનો અવાજ સાંભળ્યો અને તે તરફ ઉડી. (જો કે તે ધીમેથી અને નીચું જ ઉડી શકી).
તેણે છોકરા પાસે જઈને પૂછયું, *તું કોણ છે? અને કેમ રડે છે?*
છોકરાએ ડરતાં ડરતાં કહૃાું, *હું રાજુ છું. હું મારા ઘરે જઈ રહૃાો હતો, પણ રસ્તો ભૂલી ગયો.*
ટિમટિમાને રાજુ પર દયા આવી. તેણે કહૃાું, *તું ગભરાઈશ નહીં. હું તને રસ્તો બતાવીશ.*
પછી ટિમટિમા ધીમે ધીમે ઉડવા લાગી અને રાજુ તેની પાછળ ચાલવા લાગ્યો. ટિમટિમાની પાંખો ભલે ઝાંખી હતી, પણ તે રાજુને રસ્તો બતાવવામાં મદદરૂપ થઈ રહી હતી. રસ્તામાં ઘણા કાંટા અને પથ્થરો આવ્યા, પણ ટિમટિમાએ રાજુને ધ્યાનથી ચાલવાનું કહૃાું.
ધીમે ધીમે તેઓ જંગલની બહાર પહોંચી ગયા. રાજુને પોતાનું ગામ દેખાયું અને તે ખુશ થઈ ગયો. તેણે ટિમટિમાનો ખૂબ ખૂબ આભાર માન્યો.
રાજુએ કહૃાું, *તારી પાંખો ભલે ચમકતી નથી, પણ તે મારા માટે સૌથી સુંદર પાંખો છે! તેં મને મદદ કરી.*
ટિમટિમાને રાજુની વાત સાંભળીને ખૂબ સારૃં લાગ્યું. પહેલીવાર તેને પોતાની પાંખો વિશે શરમ ન આવી. તેને સમજાયું કે સુંદરતા ફક્ત દેખાવમાં જ નથી હોતી, પણ બીજાને મદદ કરવામાં પણ હોય છે.
ત્યારથી ટિમટિમાએ ક્યારેય પોતાની ઝાંખી પાંખો માટે દુઃખ ન કર્યું. તે હંમેશાં બીજાની મદદ કરવા માટે તૈયાર રહેતી અને જંગલની સૌથી પ્રેમાળ પરી તરીકે ઓળખાઈ.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
એક નાનકડું ગામ હતું. એ ગામમાં એક બહુ જ ડાહી અને સમજદાર છોકરી રહેતી હતી. એનું નામ હતું રાધા. રાધાને કુદરત સાથે બહુ પ્રેમ હતો. તે રોજ સવારે વહેલી ઊઠીને ગામના પાદરમાં આવેલા મોટા વડના ઝાડ પાસે જતી.
વડના ઝાડ પર ઘણાં પંખીઓ રહેતા હતા. રાધા એમની સાથે વાતો કરતી, એમને ચણ નાખતી અને એમના ગીતો સાંભળતી. પંખીઓ પણ રાધાને બહુ ચાહતા હતા.
એક દિવસ રાધા વડના ઝાડ નીચે બેઠી હતી ત્યારે તેણે જોયું કે એક નાનું પંખી ઝાડ પરથી નીચે પડી ગયું છે. એ પંખી હજી ઊડી શકે એમ નહોતું અને ડરી ગયું હતું. રાધાને એના પર બહુ દયા આવી.
તેણે ધીમેથી પંખીને પોતાના હાથમાં લીધું. પંખી નાનું અને નાજુક હતું. રાધા તેને પોતાના ઘરે લઈ ગઈ. તેણે એક નાનકડા વાસણમાં તેના માટે પાણી મૂક્યું અને થોડા દાણા પણ નાખ્યા. રાધાએ પંખીની બહુ કાળજી લીધી. તે તેને રોજ પ્રેમથી ખવડાવતી અને તેની પાસે બેસીને વાતો કરતી.
થોડા દિવસોમાં પંખી સાજું થઈ ગયું અને તેના પાંખોમાં તાકાત આવી ગઈ. એક સવારે રાધા પંખીને લઈને વડના ઝાડ પાસે ગઈ. તેણે પંખીને હળવેથી ઊંચે ઉડાડ્યું. પંખી ખુશીથી ચીંચીં કરતું આકાશમાં ઊંચે ઊડી ગયું
રાધાએ હસીને પંખીને વિદાય આપી. તે જાણતી હતી કે હવે પંખી આઝાદ છે અને પોતાના ઘરે પાછું જઈ શકશે. રાધાને પંખીની મદદ કરીને બહુ આનંદ થયો.
ત્યારથી રાધા રોજ વડના ઝાડ પાસે જતી અને પંખીઓ સાથે પ્રેમથી રમતી. તેણે શીખ્યું હતું કે દરેક જીવ દયાને પાત્ર છે અને આપણે બધાએ એકબીજાની મદદ કરવી જોઈએ.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
એક જંગલમાં એક નાનું હરણ રહેતું હતું. તે ખૂબ જ ડરપોક હતું અને હંમેશાં બીજા પ્રાણીઓથી દૂર જ રહેતું હતું.
એક દિવસ હરણ જંગલમાં એક તળાવ પાસે પાણી પીવા ગયું. ત્યાં તેને એક મોટો સિંહ જોવા મળ્યો. સિંહને જોઈને હરણ ખૂબ જ ડરી ગયું અને ત્યાંથી એકદમ ઝડપથી ભાગવા લાગ્યું.
સિંહ પણ તેની પાછળ ઝડપથી દોડ્યો. હરણ ખૂબ જ ઝડપથી દોડતું હતું, પરંતુ સિંહ પણ ઓછો નહોતો. થોડીવારમાં સિંહે હરણને પકડી લીધું. હરણને લાગ્યું કે હવે તેનો અંત નજીક છે. તેણે પોતાની આંખો બંધ કરી દીધી.
પરંતુ સિંહે તેને માર્યું નહીં. તેણે હરણને કહૃાું, *તું ખૂબ જ ડરેલો દેખાય છે. તને શું થયું છે?*
હરણે ડરતાં ડરતાં કહૃાું, *મને બધા પ્રાણીઓથી ડર લાગે છે. મને લાગે છે કે બધા મને મારી નાખશે.*
સિંહ હસ્યો અને બોલ્યો, *તું ગાંડો છે. બધા પ્રાણીઓ ખરાબ નથી હોતા. જો તું ડરવાનું છોડી દે તો તને કોઈ નુકસાન નહીં પહોંચાડે.*
હરણને સિંહની વાત સાચી લાગી. તેણે ત્યારથી ડરવાનું છોડી દીધું. હવે તે જંગલમાં બધા પ્રાણીઓ સાથે હળીમળીને રહેતું હતું અને તેને ક્યારેય કોઈનાથી ડર લાગતો નહોતો.
બોધઃ ડર એક એવી લાગણી છે જે આપણને નબળા બનાવે છે. જો આપણે ડરવાનું છોડી દઈએ તો આપણે જીવનમાં ઘણી સફળતા મેળવી શકીએ છીએ.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
એક નાનકડા ગામમાં રાધા નામની એક છોકરી રહેતી હતી. તેને ફૂલો ખૂબ ગમતાં હતાં. એક દિવસ તે રમતી રમતી ગામના પાદરમાં આવેલા એક બગીચામાં પહોંચી. ત્યાં તેણે એક અનોખું ફૂલ જોયું. તે ફૂલ સોનેરી રંગનું હતું અને તેની પાંદડીઓમાંથી નાની નાની ચમક આવતી હતી. રાધાને તે ફૂલ એટલું ગમ્યું કે તેણે તેને તોડી લીધું.
ફૂલ તોડતાં જ તેમાંથી એક નાનો અવાજ આવ્યો, *ઓય!* રાધા ડરી ગઈ અને આજુબાજુ જોવા લાગી. પછી તેણે જોયું કે ફૂલની વચ્ચેથી એક નાની પરી બહાર આવી રહી છે. પરી ખૂબ જ નાની હતી અને તેના પાંખો રંગબેરંગી હતા.
પરીએ રાધાને કહૃાું, *તેં મને કેમ તોડ્યું? હું તો આ બગીચાની રાણી છું.*
રાધાને પોતાની ભૂલ સમજાઈ. તેણે પરીને કહૃાું, *મને માફ કરજો. મને ખબર નહોતી કે તમે આ ફૂલમાં રહો છો. આ ફૂલ તો ખૂબ જ સુંદર હતું એટલે મેં તેને તોડી લીધું.*
પરી રાધાની વાત સાંભળીને થોડી શાંત થઈ. તેણે કહૃાું, *હું તને માફ કરી દઈશ, પણ તારે મને પાછી મારા ફૂલ પર મૂકવી પડશે અને વચન આપવું પડશે કે તું ક્યારેય કોઈ ફૂલને કારણ વગર નહીં તોડે.*
રાધાએ તરત જ પરીને તેના ફૂલ પર મૂકી દીધી અને વચન આપ્યું કે તે ક્યારેય કોઈ ફૂલને નહીં તોડે. પરી ખુશ થઈ ગઈ અને રાધાને એક નાનકડું જાદુઈ બીજ આપ્યું. તેણે કહૃાું, *આ બીજ તારા ઘરમાં વાવજે. તેમાંથી એક એવું છોડ ઊગશે જે તારા જીવનમાં ખુશીઓ લાવશે.*
રાધા ખુશ થઈને ઘરે ગઈ અને તેણે તે બીજ વાવ્યું. થોડા દિવસોમાં તેમાંથી એક સુંદર છોડ ઊગ્યો અને તેના પર પણ સોનેરી રંગના ચમકતા ફૂલો આવ્યા. રાધા તે ફૂલોની ખૂબ કાળજી રાખતી અને તેના જીવનમાં હંમેશા ખુશ રહેતી.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
સૂર્યપ્રકાશિત જંગલમાં કેરીની ઋતુની ટોચ હતી. એક ઉદાર વાંદરો રહેતો હતો. તેનું ઝાડ પાકેલા, રસદાર કેરીઓથી લચી પડેલું હતું. તે હંમેશાં બીજા ભૂખ્યા પ્રાણીઓ સાથે કેરીઓ વહેંચીને આનંદ અનુભવતો હતો. જંગલમાં એક સ્વાર્થી શિયાળ પણ રહેતો હતો. તેનું પણ એક કેરીનું ઝાડ હતું, પણ તે બધી જ કેરીઓ એકલું જ ખાવા માંગતું હતું અને ક્યારેય કોઈની સાથે વહેંચતું નહીં, ભલે બીજા પ્રાણીઓને તેની કેટલી જરૂર હોય.
એક દિવસ, જંગલમાં એક મોટું તોફાન આવ્યું. ઉદાર વાંદરાનું ઝાડ મજબૂત હોવાથી પવનમાં ઝૂક્યું પણ તૂટ્યું નહીં. તોફાન શાંત થયા પછી, ઝાડ પર થોડી જ કેરીઓ બચી હતી, પરંતુ વાંદરાએ તે પણ બીજા જરૂરિયાતમંદ પ્રાણીઓને વહેંચી દીધી. બીજી બાજુ, સ્વાર્થી શિયાળનું ઝાડ નબળું હતું, કારણ કે તેણે ક્યારેય કોઈની સાથે ફળો વહેંચ્યા નહોતા અને બીજાની કાળજી લીધી નહોતી. તોફાનમાં તે ઝાડ મૂળમાંથી ઉખડી ગયું અને શિયાળે ભેગી કરેલી બધી કેરીઓ વેડફાઈ ગઈ.
એ જ સમયે, એક તરસ્યો પક્ષી ઉડતું ઉડતું ત્યાં આવ્યું. તે ઘણા સમયથી પાણી શોધી રહ્યું હતું અને ખૂબ જ થાકી ગયું હતું. ઉદાર વાંદરા પાસે હવે ઓછી કેરીઓ હતી, પણ તેણે તો પણ પક્ષીને એક કેરી આપી અને નજીકની ઝરણી વિશે જણાવ્યું. સ્વાર્થી શિયાળે જોયું કે વાંદરો તેની પાસે ઓછી વસ્તુઓ હોવા છતાં બીજાને મદદ કરી રહ્યો છે. તેને પોતાની સ્વાર્થી વર્તણૂક પર શરમ આવી. તેને સમજાયું કે ફક્ત પોતાના માટે ભેગું કરવાથી મુશ્કેલીના સમયમાં તે એકલું પડી ગયું છે.
વાંદરાએ શિયાળની તકલીફ જોઈ અને તેને બીજી એક કેરી આપતાં કહ્યું, *મારા મિત્ર, આપણી પાસે જે કંઈ હોય તે બીજા સાથે વહેંચવામાં અને જરૂરિયાતમંદોની મદદ કરવામાં જ સાચો આનંદ છે. સ્વાર્થી બનવાથી આપણે એકલા પડી જઈએ છીએ.* શિયાળ વાંદરાની દયાથી ખૂબ જ પ્રભાવિત થયું અને તેણે કેરી સ્વીકારી. તેણે નક્કી કર્યું કે હવેથી તે પણ ઉદાર બનશે અને બીજાની મદદ કરશે.
વાર્તાની નૈતિકતાઃ જરૂરિયાતમંદોને મદદ કરવી અને તેમની સાથે વસ્તુઓ વહેંચવી એ સારી વાત છે, અને સ્વાર્થી બનવાથી મુશ્કેલીના સમયમાં આપણે એકલા પડી જઈએ છીએ.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
એક નાના ગામમાં બે ભાઈઓ રહેતા હતા. રામ અને શ્યામ. રામ મોટો હતો અને ખૂબ જ હોશિયાર હતો, જ્યારે શ્યામ નાનો હતો અને થોડો આળસુ હતો. રામને વાચવાનો અને નવી વસ્તુઓ શીખવાનો ખૂબ શોખ હતો, જ્યારે શ્યામને રમવાનું અને ટીવી જોવાનું ગમતું હતું.
એક દિવસ ગામના પાદરે એક વૃદ્ધ માણસ આવ્યા. તેમણે કહૃાું કે જે કોઈ આ ગામની બહાર આવેલો જૂનો કૂવો સાફ કરશે તેને તે સો રૃપિયા આપશે. રામે તરત જ હા પાડી અને કૂવો સાફ કરવા જતો રહૃાો. શ્યામ ઘરે જ રહૃાો અને રમતો રહૃાો. રામે આખો દિવસ મહેનત કરી અને કૂવો સાફ કરી નાખ્યો. વૃદ્ધ માણસે તેને સો રૃપિયા આપ્યા. રામ ખૂબ ખુશ થયો અને ઘરે જઈને શ્યામને બધી વાત કરી. શ્યામને પસ્તાવો થયો કે તેણે રામની સાથે કામ ન કર્યું.
બીજા દિવસે ગામમાં એક જાહેરાત આવી કે ગામના મંદિરમાં સુંદર ચિત્રો બનાવનારને પાંચસો રૃપિયાનું ઇનામ મળશે. રામે ફરીથી હા પાડી અને ચિત્રો બનાવવા લાગ્યો. શ્યામ ફરીથી ઘરે જ રહૃાો અને રમતો રહૃાો. રામે ખૂબ જ સુંદર ચિત્રો બનાવ્યા અને તેને ઇનામ મળ્યું. આ વખતે શ્યામને ખૂબ જ દુઃખ થયું કે તે હંમેશાં આળસ કરતો રહે છે અને ક્યારેય મહેનત કરતો નથી. તેને સમજાયું કે મહેનતનું ફળ હંમેશાં મીઠું હોય છે અને આળસ કરવાથી ક્યારેય સફળતા મળતી નથી. ત્યારથી શ્યામે પણ મહેનત કરવાનું શરૃ કરી દીધું અને તે પણ રામની જેમ હોશિયાર અને સફળ બન્યો.
બોધઃ મહેનતનું ફળ હંમેશાં મીઠું હોય છે.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
એક વારની વાત છે. એક શિયાળ ઘાસના ખેતરોમાં ફરતો હતો. ભુખ્યો અને તરસ્યો હતો. એ કશુંક ખાવા માટે શોધી રહૃાો હતો. ત્યારે એને એક દૂધવાળો દેખાયો. તે પોતાના માટલામાં દૂધ લઈને જઈ રહૃાો હતો.
શિયાળે વિચાર્યું, *જો હું કોઈ રીતે આ દૂધવાળાનું દૂધ મેળવી શકું, તો મને આજના દિવસે મજા આવી જશે!*
તે તુરંત દૂધવાળાને કહેવા લાગ્યો, *ભાઈ, તું એટલો સારો માણસ છે. તું ગરીબોને દૂધ આપે છે. હું પણ બહુ ભુખ્યો છું. મને થોડીક દૂધ આપીશ?*
દૂધવાળાને દયા આવી. તેણે કહૃાું, *હા, પણ તું શિયાળ છે. તું મને છેતરતો તો નહિ ને?*
શિયાળે મીઠી મીઠી વાતો કરી. દૂધવાળાએ એને થોડી દૂધ આપ્યું. શિયાળે મજા માણી અને પછી વિચાર્યું, *હવે હું ફરી ફરી આવી રીતે લોકોને છેતી કરીશ.*
થોડા દિવસ પછી, શિયાળે ફરી દૂધવાળાને મળ્યું અને ફરીથી દૂધ માંગી. પણ આ વખતે, દૂધવાળાને શિયાળની ચાલાકી સમજાઈ ગઈ.
એણે શિયાળને કહૃાું, *મિત્ર, એક વાર તો હું તને દૂધ આપી દીધું, પણ હંમેશાં લોકોની દયા લઇ છેતરવું યોગ્ય નથી. મહેનત કર અને પોતાનો ખોરાક શોધ.*
શિયાળ શરમાઈ ગયો અને એણે નક્કી કર્યું કે હવે તે મહેનત કરી પોતાનું ખોરાક શોધશે.
પાઠઃ આ વાર્તાથી આપણને શીખ મળે છે કે ચતુરાઈ સારી છે, પણ શ્રમ અને ઈમાનદારી જ સફળતાનો સાચો રસ્તો છે.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
એક વખતની વાત છે. જંગલમાં એક ક્રૂર અને શક્તિશાળી સિંહ રહેતો હતો. તે રોજ એક જાનવરનો શિકાર કરતો અને તેને ખાઈ જતો. જંગલનાં તમામ પ્રાણીઓ ખૂબ ડરી ગયા. એક દિવસ તેઓ એકઠાં થયા અને સિંહ પાસે ગયા.
*મહારાજ, જો તમે દરરોજ એક જાનવર ખાશો, તો થોડા દિવસોમાં જંગલ ખાલી થઈ જશે,* પ્રાણીઓએ વિનંતી કરી. *અમે તમારું ભોજન આપવા તૈયાર છીએ, પણ એક શરત પર તમે પોતે શિકાર કરશો નહીં. દરરોજ એક પ્રાણી તમારી ગુફા પાસે આવી જશે.*
સિંહે વિચાર્યું અને સહમત થયો. હવે રોજ એક પ્રાણી સિંહને ભોજનરૂપે મળતું.
એક દિવસ, એક બુદ્ધિશાળી સસલુંની વારો આવ્યો. તે સિંહ પાસે જવા માટે રાહ જોઈ રહૃાું હતું. તે ખાસ મોડું ગયું. સિંહ ગુસ્સે થઈ ગયો, *તમે મોડા શા માટે આવ્યા?*
સસલાએ શાંત સ્વરે કહૃાું, *મહારાજ, હું ઝડપથી આવી રહૃાો હતો, પણ રસ્તામાં એક બીજા સિંહે મને રોકી લીધો. તેણે કહૃાું કે તે જગલનો સાચો રાજા છે!*
સિંહ ગુસ્સે થયો, *ક્યાં છે તે? મને બતાવો!*
સસલાએ સિંહને એક કૂવા ૫ાસે લઈ ગયું અને કહૃાું, *મહારાજ, તે અંદર છે!*
સિંહે કૂવામાં ઝાંખી કર્યું અને તેને પોતાનું પ્રતિબિંબ દેખાયું. તેણે વિચાર્યું કે આ બીજું સિંહ છે અને ગુસ્સે થઈને કૂવામાં ઝંપલાવી દીધું.
આ રીતે બુદ્ધિશાળી સસલાએ આખા જંગલને ક્રૂર સિંહથી બચાવ્યું.
સિક્કોઃ બુદ્ધિ બળ કરતાં મોટું હોય છે.
શાંત મગજ અને સમજદારીથી મોટી સમસ્યાઓ હલ કરી શકાય.
પાઠઃ મિત્રતા એ એક બીજાની સહાય કરવા માટે જ હોય છે.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
એક ગામમાં એક નાનકડી ચકલી રહેતી હતી. તે ખૂબ જ ચંચળ અને આનંદી સ્વભાવની હતી. રોજ સવારે, સૂર્યોદય સાથે જ, તે પોતાના નાનકડા ગૂંથણમાંથી બહાર નીકળતી અને આકાશમાં ઊંચે ઊડી જતી. ચકલીને રંગબેરંગી ફૂલોની સુગંધ અને ખેતરમાં મળતા મીઠા દાણા ખૂબ જ પ્રિય હતા.
એક દિવસ, ચકલી રોજની જેમ ખોરાક શોધવા માટે ખેતરમાં ગઈ. પરંતુ એ દિવસ અસાધારણ રીતે ગરમ હતો. સૂર્ય મધ્ય બ૫ોરે તપતો હતો, અને જમીન સળગતી હતી. ચકલી થોડો સમય દાણા ચગાવી રહી, પરંતુ ગરમીને કારણે તેને તરસ લાગી. તેણે આસપાસ જોયું, પરંતુ ક્યાંય પાણીનું સ્ત્રોત નજરે પડ્યું નહીં.
થાકી ને, ચકલી એક વિશાળ વૃક્ષની છાંયામાં બેસી ગઈ. તે આકાશ તરફ જોઈને બોલી, ''મને થોડું ઠંડુ પાણી મળી જાય!'' તેની આ કરૂણ વાણી આકાશમાં ફરતા એક નાના વાદળે સાંભળી. વાદળે ચકલીની સ્થિતિ જોઈ અને તેને દયા આવી.
વાદળ ધીમે ધીમે આગળ વધવા લાગ્યું અને ચકલીની ઉપર આવીને ઊભું રહૃાું. થોડા પળોમાં જ, હળવા પવન સાથે ઠંડા પાણીની નાની નાની ટીપાં વરસવા લાગી. ચકલી ખુશીથી ઉછળી. તેણે મીઠી પિરસી જેમ પાણીની ટીપાં પીધી અને વાદળ તરફ જોયું. ''આભાર, દયાળુ વાદળ! તું સારો મિત્ર છે!''
વાદળ હસ્યું અને નરમ અવાજમાં બોલ્યું, ''સાચા મિત્રો હંમેશાં એકબીજાની મદદ કરે!''
એ દિવસ પછી, જ્યારે પણ ગરમ તાપ પડતો, વાદળ ચકલી માટે છાંયો લાવતું અને ઠંડક આપતું. ચકલી અને વાદળ સારા મિત્રો બની ગયા, અને હંમેશાં એકબીજાની મદદ કરતા રહૃાા.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
એક ઘટાદાર અને હરિયાળુ જંગલ હતું, જ્યાં અનેક જાતના પક્ષીઓ અને પ્રાણીઓ વસવાટ કરતા. તેમાં એક મીઠી અવાજવાળી કોયલ રહેતી હતી. જ્યારે પણ તે ગાતી, આખું જંગલ સંગીતમય બની જતું. સવાર પડે કે જંગલના પ્રાણીઓ તેની મીઠી તાન સાંભળવા આતુર રહેતા. ખિસકોલી, માખી, વાંદરા, હરણ.
આ જ જંગલમાં એક હંસ પણ હતો. એના પાંખ ચમકતા સફેદ હતા અને જ્યારે તે પાણીમાં તરતો, ત્યારે તે ખુબજ શોભતો. એકવાર હંસએ કોયલનું ગીત સાંભળ્યું. તે સ્તબ્ધ રહી ગયો. કોયલનો અવાજ સૂર અને સંસ્કારથી ભરેલો હતો. પણ એક વિચિત્ર લાગણી હંસના હૃદયમાં આવી ઈર્ષ્યા! એ વિચારવા લાગ્યો, *કોયલને જ બધાએ શા માટે પસંદ કરી? હું પણ તો સુંદર છું, પણ મારા વખાણ કેમ નથી થાય?*
હંસે એક નિર્ણય લીધો. *હું પણ ગાવા શીખીશ!* તે જંગલમાં જોરથી ગાવા લાગ્યો. *ક્વેક-ક્વેક! કાં-કાં!* પરંતુ એનો અવાજ કર્કશ અને ભયંકર લાગ્યો. બધાં પ્રાણીઓ હસી પડ્યાં. *હંસભાઈ, તું ગીત ગાશે?* વાંદરાએ મસ્તી કરતી બોલ્યું. *કોઈક તેને રોકે! મારું માથું દુઃખવા લાગ્યું!* ખિસકોલી બોલી.
હંસને ખૂબ દુઃખ થયું. એ તરત જ કોયલ પાસે ગયો અને ભીના આંખે પૂછ્યું, *કોયલબેન, મારૂ ગીત એવુ ખરાબ કેમ લાગે?* કોયલ હળવી મીઠી મૌજમાં હસીને બોલી, *હંસ ભાઈ, દરેક પક્ષીને કુદરતે કંઈક અલગ બક્ષ્યું છે. તું જો મારી જેમ મીઠું ગાવાની કોશિશ કરતો રહેશે, તો તું તે શ્રેષ્ઠ ન બની શકે. પણ તું સુંદર છે, તારા પાંખ ધોળા અને ભવ્ય છે. તું જયારે પાણીમાં તરતો હોય ત્યારે સૌ તારી સુંદરતાની પ્રશંસા કરે છે. મારે જો તારા જેવા પાંખ હોય તો હું ગગનમાં ઊડી જાઉં!*
હંસે વિચાર્યું અને એના દિલમાં એક નવી સમજણ આવી. *હાં! મને મારા ગુણો પર ગર્વ હોવો જોઈએ!* તે ફરી પાણી તરફ વળ્યો અને અહંકારને છોડીને, પોતાની સુંદરતાનો આનંદ માણવા લાગ્યો. હવે, જ્યારે પણ હંસ અને કોયલ મળતા, તેઓ એકબીજાની ખાસિયતોની પ્રશંસા કરતા અને એક સાચા મિત્રો બની ગયા.
પાઠઃ દરેક વ્યક્તિ અથવા પ્રાણીની પોતાની અનોખી ઓળખ અને ક્ષમતા હોય છે. તેના પર ગર્વ કરવો જોઈએ અને અન્યની ખાસિયતનો સન્માન કરવો જોઈએ.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
એક ગામમાં ચાર સારા મિત્રો રહેતા હતા. તેઓ ખૂબ જ ઘનિષ્ઠ હતા અને હંમેશાં એકબીજાને મદદ કરતા. એક દિવસ તેમણે નિર્ણય કર્યો કે તેઓ કોઈ પવિત્ર સ્થળની યાત્રા કરશે અને ધર્મનું જ્ઞાન મેળવશે.
તેઓ એક લાંબી યાત્રા પર નીકળ્યા. રસ્તામાં, એક મોટી નદી આવી. નદી ઊંડી અને વહેતી હતી, તેથી તેઓએ એક ગામમાં રોકાયા, જ્યાં એક વૃદ્ધ પંડિત રહેતા હતા.
તેમણે પંડિતને પૂછ્યું, મહારાજ, અમને કહો કે અમે આ નદી કેવી રીતે પાર કરીએ?
પંડિત હસ્યા અને કહ્યું, તમારા મન અને હૃદય પવિત્ર છે, તો કોઈ પણ મુશ્કેલી તમને રોકી નહીં શકે.
મિત્રોએ પંડિતની વાત માનીને હિંમત એકઠી કરી અને એક સાથે નદી પાર કરી. આશ્ચર્યજનક રીતે, પાણી તેમનો અવરોધ ન બન્યું, અને તેઓ સલામત રીતે બીજી તરફ પહોંચી ગયા.
આગળ જતાં તેઓ એક ઘનિષ્ઠ જંગલમાં પહોંચી ગયા. ત્યાં એક સિંહ તેમની તરફ ફરીને જોવે છે, તે જોઈને તેઓ ડરી ગયા.
મિત્રોમાંથી એકે કહ્યું, ચાલો, અમે શાંતિપૂર્વક બેસી ભગવાનનું સ્મરણ કરીએ. ભગવાન જરૂર અમારી રક્ષા કરશે. તેમણે શાંતિથી પ્રાર્થના શરૂ કરી, અને થોડી ક્ષણો પછી, એક અવાજ સંભળાયોઃ ભય ન રાખો. જો તમારૃં હૃદય શુદ્ધ છે, તો કોઈ તમારૃં અનિષ્ટ કરી શકશે નહીં.
સિંહ એક ક્ષણ માટે ઊભો રહ્યો અને પછી વન તરફ પાછો વળી ગયો.
મિત્રોએ પોતાની યાત્રા ચાલુ રાખી અને અંતે પવિત્ર ધામ પર પહોંચ્યા. ત્યાં તેમણે પ્રભુની આરાધના કરી અને શીખ્યા કે વિશ્વાસ અને સત્ય હંમેશાં માણસને રક્ષણ આપે છે.
આ વાર્તા આપણને શીખવે છે કે જો આપણું હૃદય સદાચારી અને પવિત્ર હોય, તો કોઈપણ મુશ્કેલી આપણું કંઇ નહીં બ ગાડી શકે.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
એક વાર એક સિંહ ગાઢ જંગલમાં ઊંઘી રહ્યો હતો. ત્યાં એક નાનો ઉંદર રમતો રમતો સિંહના શરીર પર ચડી ગયો. સિંહની ઊંઘ તૂટતાં તેણે ગુસ્સે ભરેલી નજરે ઉંદર તરફ જોયું અને તેને પકડી લીધો.
ઉંદર ગભરાઈ ગયો અને વિનંતી કરીઃ મહારાજ, કૃપા કરીને મને છોડો. હું નાનો છું, પણ એક દિવસ તમને મદદ કરીશ.
સિંહ ઉંદરની નિર્દોષતા પર હસ્યો અને કહ્યું, તારા જેવો નાનો ઉંદર મારી શું મદદ કરશે? છતાં દયાળુ બની તેણે ઉંદરને છોડ્યો.
કેટલાક દિવસો પછી સિંહ એક વૃક્ષની નીચે આરામ કરી રહ્યો હતો. ત્યાં શિકારીઓએ તેને પકડવા માટે જાળ બિછાવ્યું. સિંહ એ જાળમાં ફસાઈ ગયો અને બચવાના પ્રયત્નો કરવા લાગ્યો.
સિંહના દહાડવાની અવાજ ઉંદરે સાંભળી. તે તરત જ ત્યાં દોડી આવ્યો અને પોતાના તીક્ષ્ણ દાંતથી જાળ કાપવા લાગ્યો. થોડી જ વારમાં જાળ કાપાઈ ગઈ અને સિંહ મુક્ત થઈ ગયો.
સિંહે ઉંદરને કહ્યું, તે સાચું કહ્યું હતું. નાની સહાય પણ ક્યારેક મોટા કામ આવે!
આ વાર્તા આપણને શીખવે છે કે કોઈપણ નાનો કે નબળો હોવો જોઈએ નહીં. દરેક વ્યક્તિ ક્યારેક ઉપયોગી બની શકે.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
એક સમયે, વિવેકનગર નામનું એક રાજ્ય હતું. ત્યાં એક દયાળુ અને વિસ્મયજનક રાજા રાજ કરતો. એકવાર રાજાને એક વિચિત્ર વિચાર આવ્યો. તેણે તેના રાજ્યના વિદ્વાનોને બોલાવ્યા અને ત્રણ સવાલ પૂછ્યાઃ
(૧) સૌથી મહત્વપૂર્ણ સમય કયો છે?
(૨) સૌથી મહત્વપૂર્ણ માણસ કોણ છે?
(૩) સૌથી મહત્ત્વપૂર્ણ કાર્ય શું છે?
રાજ્યના બધા જ્ઞાની લોકો ભેગા થયા, પરંતુ કોઈ એક જવાબ પર સંમત ન થઈ શક્યા. આખરે, રાજાએ વિચાર્યું કે કોઈ સાધુ પાસે જવું જોઈએ જે આ સવાલોના સાચા જવાબ આપી શકે.
રાજા એકલો જ ચાલતો ચાલતો એક વૃદ્ધ સાધુ પાસે પહોંચ્યો. તે એક નાનકડા ખેતરમાં માટીનું ખોદકામ કરી રહ્યો હતો. રાજાએ સાદગીપૂર્વક સાધુને તેના સવાલો પૂછ્યા. સાધુએ સાંભળ્યું, પણ કંઈ બોલ્યા નહીં અને ખોદકામ ચાલુ રાખ્યું.
સહાયની જરૂર
રાજા થાકીને સાધુની સાથે બેસી ગયો. થોડા સમય પછી, એક માણસ અચાનક જંગલમાંથી દોડી આવ્યો. તેની છાતીમાંથી લોહી વહી રહ્યું હતું. રાજાએ તરત જ તેને ઉઠાવી, પાણી આપ્યું અને તેની જખમો બાંધવા લાગ્યો. આખી રાત રાજા અને સાધુ એ ઘાયલ માણસની સેવામાં લાગી ગયા.
સવાર થઈ ત્યારે ઘાયલ માણસે રાજાને કહ્યું, મહારાજ, હું તમારો શત્રુ હતો. તમે મારી ઉપર દયા કરી અને મારૃં જીવન બચાવ્યું. હવે હું તમારો વફાદાર સેવક બનીશ.
સાચા જવાબ
ત્યારબાદ, રાજાએ સાધુ પાસે ફરીથી તેના સવાલો વિશે પૂછ્યું. સાધુ સ્મિત કરીને બોલ્યા,
સૌથી મહત્ત્વપૂર્ણ સમય વર્તમાન છે, કારણ કે ભવિષ્ય પર કોઈનો વશ નથી.
સૌથી મહત્ત્વપૂર્ણ માણસ તમારી સાથે રહેલો માણસ છે, કારણ કે તમે તેના પર પ્રભાવ પાડી શકો છો.
સૌથી મહત્વપૂર્ણ કાર્ય સેવા છે, કારણ કે પરોપકારથી જ જીવનનું સાચું મૂલ્ય થાય.
રાજાએ સાધુના શબ્દો હૃદયમાં ઉતારી લીધા અને જીવનભર તેનું પાલન કર્યું.
નૈતિક
હંમેશાં વર્તમાનમાં જીવવું, સમાનતાની ભાવના રાખવી અને જ્યાં શક્ય હોય ત્યાં મદદ કરવી એ જ જીવનનું સાચું ધ્યેય છે.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
એક જંગલમાં એક ક્રૂર સિંહ રહેતો હતો. તે દરરોજ એક પ્રાણીનો શિકાર કરતો અને ખાધું કરતો. બધા પ્રાણીઓ ભયમાં રહેતા. એક દિવસ બધાં પ્રાણીઓએ ભેગા થઈને સિંહ પાસે જઈને વિનંતી કરીઃ
મહારાજ, જો તમે રોજ એટલાં બધા પ્રાણીઓ મારશો, તો એક દિવસ જંગલમાં કોઈ પ્રાણી બચશે નહીં. અમે તમારી માટે દરરોજ એક પ્રાણી મોકલી આપીશું, પણ કૃપા કરીને બાકીના પ્રાણીઓને બચાવો.
સિંહે વિચાર્યું અને એ વાતથી સંમત થઈ ગયો. હવે દરરોજ એક પ્રાણી પોતાની ઇચ્છાથી સિંહ પાસે જતું અને તે તેને ભક્ષી લેતો.
એક દિવસ સસલાની વારો આવ્યો. શીહરાળ સસલાએ એક યોજના રચી. તે ધીમે ધીમે ચાલતાં સિંહ પાસે પહોંચ્યું. સિંહ ગુસ્સે થઈ ગયોઃ
તું એટલો મોડો કેમ આવ્યો?
સસલાએ બોલ્યું, મહારાજ, હું તો સમયસર આવી રહ્યો હતો, પણ રસ્તામાં એક બીજો સિંહ મળ્યો. તેણે મને રોકી લીધો અને કહ્યું કે આ જંગલ હવે તેનું છે!
સિંહને ગુસ્સો આવી ગયો. ક્યાં છે એ સિંહ? મને બતાવ!
સસલાએ તેને એક કૂવામાં લઈ ગયો અને કહ્યું, આ રહ્યો એ સિંહ!
સિંહે કૂવામાં ઝાંખી કરી અને પોતાનું પ્રતિબિંબ જોયું. તેને લાગ્યું કે અંદર વાસ્તવમાં બીજો સિંહ છે. ગુસ્સે ભરાઈને સિંહ કૂદ્યો અને સીધો પાણીમાં પડી ગયો. તે બહાર ન આવી શક્યો અને ડૂબી ગયો.
આ રીતે એક નાનકડી સસલાએ પોતાની બુદ્ધિથી આખા જંગલને સિંહના આતંકમાંથી મુક્ત કરી દીધું.
નૈતિક
બુદ્ધિ અને ચતુરાઈથી સૌથી ભયંકર મુશ્કેલીઓનો પણ ઉકેલ કાઢી શકાય.
જો આપને આ પોસ્ટ ગમી હોય તો શેર કરો...
Follow us: આ જ પ્રકારની બીજી પોસ્ટ માટે અમારી એપ ડાઉનલોડ કરો.
Android: https://rb.gy/surhtv
Apple ios: https://rb.gy/cee4r9
Social Media
ફોટો સ્ટોરી માટે અમારા ઇન્સ્ટાગ્રામ પેઈજને ફોલ્લો કરો
https://www.instagram.com/nobatdaily?r=nametag
વિડિયો માટે અમારી યુ-ટ્યૂબ ચેનલને સબસ્ક્રાઈબ કરો
